26

Weszłam do pokoju, na biurku stała przesyłka... Dość gruba nie wielka koperta. Nie było na niej adresata. Otworzyłam kopertę a w środku znalazłam..... Dziewięć zdjęć i list. Na każdym był Kuba, ale na każdym z inną dziewczyną. Całowali się , przytulali, robili głupie miny. Z tyłu fotografii były daty.
12 czerwca- 14 czerwca , 23 września- 17 października, 22 luty - 26 luty 2013. Co one znaczą ?
Spojrzałam na list. Był napisany na komputerze.

  "Przepraszam, musisz wiedzieć o nim prawdę "

Przejrzałam raz jeszcze te zdjęcia i daty. Luty tego roku ? Przecież, my byliśmy w tedy razem. Kuba był na obozie. Jak on mógł ? Łzy zaczęły mi płynąć strumieniem po policzku. Kolejny raz tego dnia, przez tą samą osobę. Uspokoiłam się trochę i zeszłam na dół do taty. 

-Tato kto przyniósł tę kopertę ?

-Listonosz a co w niej było ?

-Nic ważnego. Możemy jechać do babci jutro rano ?

-Masz szkołę rano. 

-Raz jak nie pójdę to nic się nie stanie i tak wszystko nadrobię. Proszę pojedziemy rano ?

-Stało się coś ?

-Nie nic się nie stało. Po prostu chcę dłużej nacieszyć się babcią.

-No dobrze, możemy jechać wcześniej .

-Dziękuję. Muszę iść jeszcze na chwilę do Kuby zaraz wrócę. 

-Uważaj na siebie. 

Ubrałam się w kurtkę i wybiegłam w stronę domu Kuby. Po mimo późnej pory Kuby jeszcze nie było w domu. Drzwi znów otworzyła mi jego mama. Poprosiłam ją aby przekazała Kubie kopertę i powiedziała, że to ode mnie. Do koperty włożyłam wszystkie zdjęcia, które dostałam i list z  informacją, że nie chcę go znać.
Wróciłam do domu. Spakowałam resztę potrzebnych ciuchów, które miałam wziąć do babci i poszłam spać. Długo nie mogłam zasnąć. Przewracałam się z boku na bok. Za każdym razem gdy zamykałam oczy pojawiały mi się zdjęcia Kuby. Łzy znów napłynęły mi do oczu.
-Nie ! Nie będę przez niego płakać. Nie jest tego wart ! -próbowałam sobie wmówić, lecz i tak to nie skutkowało. Do głowy przychodziło mi wiele pytać . Czemu ? Po co ? Dlaczego ?  Wiele pytań a odpowiedzi brak. Zmęczona tymi wszystkimi pytaniami wreszcie zasnęłam.
Obudziłam się rano zmęczona, jakbym nie przespała całej nocy. Na telefonie miałam parę nieodebranych połączeń i wiadomości od Kuby, nie czytając ich zawartości usunęłam wszystkie. Ogarnęłam się trochę i zeszłam na dół. Ojciec czekał już gotowy na mnie. Ja zjadłam szybko śniadanie i zapakowałam się do samochodu. Jadąc byłam wyciszona, patrzyłam przez okno w aucie. O czym myślałam ? O wszystkim, ale głównie o nim. Chodź próbowałam nie dopuszczać myśli o nim to i tak było ich coraz więcej.
Z zamyślenia wyrwał mnie ojciec.
-Wiktoria stało się coś ? Od wczoraj jesteś jakaś inna.
-Nie, nic się nie stało. Po prostu nie mogę doczekać się już wizyty u babci. Bardzo się za nią stęskniłam

-Już jesteśmy nie daleko. Za jakąś godzinę powinniśmy być.
-Dobrze.


-Wiktoria obudź się. Już jesteśmy.
-Co ? - ze snu obudził mnie głos ojca.
-Dojechaliśmy.
Wysiadłam z samochodu. Rozejrzałam się dookoła. Tak tego mi brakowało. Tego spokoju i ciszy . Tego szumu drzew, tego czystego powietrza, tych radosnych twarzy.
-Dzień dobry babciu ! - podbiegłam do staruszki siedzącej na ławeczce przed domem.
 -Dzień dobry kochanieńka. -babcia uściskała mnie z radością.
-Jak się babcia czuje ?
-Starość trochę dokazuję, ale dobrze.
-Witaj mamo. - tata podszedł do babci i ją ucałował
-Dzień dobry synku jak podróż ?
-A dobrze.
-Chodźcie do środka, przygotowałam dla was roladę .
-Mówiłam.- odpowiedziałam radośnie tacie.

Pierwszy dzień u babci minął bardzo miło. Rozmawialiśmy dużo o mojej szkole, o pracy taty, o wszystkim co ciekawiło babcię. Na wieczór poszliśmy wspólnie z tatą na grób mamy. Zapaliliśmy lampkę i położyliśmy kwiaty.
-Już prawie rok będzie jak jej nie ma  z nami.- powiedziałam smutnie do taty
-Brakuje mi jej.
-Nie tylko tobie tato, nie tylko tobie. -przytuliłam się do ojca.
-Chodźmy już po się zimno robi.

Poszliśmy do domu babci, przebrałam się i poszłam spać.
 Ze snu wyrwał mnie dźwięk wiadomości tekstowej na moim telefonie. Wiadomość od Izy.

"Musimy porozmawiać."

"O czym ? "

"Gdzie jesteś? Czemu nie odbierasz telefonu ?"

"Jestem u babci, nie miałam czasu"

"Skąd miałaś te zdjęcia ? Kuba przyszedł do mnie i mnie oskarża "

"Nieważne skąd.  Pomiędzy nim a mną już skończone "

"Ja nie będę bronić jego tyłka, i nie zamierzam, tylko mam prośbę jak wrócisz daj mi od razu znać musimy się zobaczyć."

Nie odpisałam już nic, mojej koleżance, tylko odpłynęłam w krainę Morfeusza.....

 _______________________________________________________
Trochę spóźnione ale Wszystkiego Najlepszego Dzieciaczki ;**

Czytam=Komentuję to motywuję :)


Pozdrawiam :)