28.

Następnego dnia gdy tylko zdążyłam wejść do szkoły złapała mnie na korytarzu  Iza.
-Czemu nie zadzwoniłaś ?
-Zapomniałam. Coś ważnego chciałaś ?
-Nie, nic takiego. Masz czas po szkole ?
-Chyba tak.
- Pójdziemy na lody ? Albo gdzieś na miasto ?
-Nie mam za bardzo ochoty. Ale jak chcesz to zapraszam do mnie.
-Nie będzie to problem ?
-Nie. Jak chcesz to przyjdź.
-No dobra to poczekasz na mnie ok ?
-Dobra.
Poszłyśmy z Izą na zajęcia. Na lekcjach nie mogłam się skupić. Jakieś małe drobnostki rozpraszały mnie. Na pierwszej lekcji pisałam sprawdzian z chemii o którym w ogóle zapomniałam. Następnie niezapowiedziana kartkówka z matematyki. Chyba też źle mi poszła. Reszta zajęć minęła mi bardzo wolno. Nie mogłam doczekać się już powrotu do domu.

Na reszcie koniec zajęć. Wyszłam przed szkolę i czekałam na Izkę. Ta wyszła parę minut po mnie.
-To co idziemy  do mnie? - spytałam z niechęcią Izy. Miałam nadzieję, że może jej coś wypadło.
-Tak. Jesteś pewna, że nie będę przeszkadzać?
-Coś ty. Nie będę chociaż sama siedziała w domu. - skłamałam. Chciałam być miła.
-No to jak tak to możemy iść.

Doszłyśmy do domu w pół godziny. Zaprowadziłam gościa do salonu a sama poszłam ukroić ciasta, które przywiozłam wczoraj od babci.
-Poczęstuj się. Przywiozłam wczoraj od babci.
-Dziękuję. - wzięła jeden z kawałków ciasta- Wiktoria ja nie należę do osób, które owijają w bawełnę więc pozwól, że od razu powiem o czym chciałam z tobą porozmawiać.
-Ale od razu mówię, jeżeli ma coś to wspólnego z Kubą to nawet możesz nie zaczynać tematu.
-Powinnaś dać mu chociaż się wytłumaczyć.
-Tu nie ma co tłumaczyć. Zdradzał mnie .
-Ja się z nim nie widziałam. Arek mi tylko mówił, że jest z nim źle. Nie przychodzi na treningi, z Arkiem się pokłócił.
-Nie interesuję mnie to .
-Wiktoria....
-Iza, wiedziałaś o wszystkim ! ?
-Wiktoria to nie tak...
-Wiedziałaś i nic mi nie powiedziałaś ?
-Próbowałam. Ostrzegałam cię. Kuba mi zabronił tobie mówić .
-A ty się tak po prostu jego posłuchałaś ? I zamiast mi powiedzieć wolałaś wysłać zdjęcia?
-Te zdjęcia to nie ja. Nie wiem kto.
-Jak mogłaś nic mi nie powiedzieć ! ?- krzyczałam do niej. Po policzkach spływały mi łzy.
Iza już nic więcej nie powiedziała. Patrzyła się na mnie smutnym wzrokiem.
-Wiktoria możesz się do mnie nie odzywać. Ale porozmawiaj z Kubą. Proszę cię. O nic więcej cię nie proszę. Znam go trochę i boję się, że coś sobie zrobi. -Iza po tych słowach wyszła.
Zostałam sama w salonie. Łzy płynęły mi po policzkach, jedna po drugiej.
Wzięłam do ręki telefon. Wyszukałam w kontaktach Jego  numer. Nie mogłam nacisnąć zielonej słuchawki.
Patrzyłam się na wybrany numer . W środku mnie toczyła się wojna myśli. Dzwonić czy nie dzwonić ?
Jak zadzwonię i zechcę się spotkać przyjdą te najgorsze wspomnienia . Jak nie zadzwonię może zrobić sobie krzywdę jak mówiła Iza......
-Wróciłem- z zamyślenia wyrwał mnie głos ojca.
Otarłam szybko łzy i poszłam się przywitać.
-Cześć.
-Hej.
-Tato ja wychodzę . Wrócę niedługo.
 -Płakałaś ?
-Co ? Nie, nie zatarłam sobie coś mi wpadło. To ja wychodzę. Będziesz w domu później czy mam brać klucze ?
-Weź, mam zamiar iść do kolegi z pracy. Muszę wziąć coś od niego.
-Dobra na razie.
-Pa.
Wybiegłam z domu. Od razu skierowałam się w stronę Jego mieszkania. Było po siedemnastej więc powinien być w domu. Przechodziłam właśnie przez ruchliwą ulicę, na przeciwko jego domu. Widok jaki ujrzałam ........


___________________________________________________
Tak więc mamy 28. :) Jak myślicie co zobaczyła ??

Następny rozdział nie wiem kiedy dodam. Mam nadzieję, że w czwartek ale niczego nie obiecuję. W piątek wylatuję do Londynu więc ten tydzień będzie trochę zalatany pakowanie i reszta rzeczy wiecie jak to jest.

DZIĘKUJĘ za każde wasze wejście i każdy zostawiony po sobie komentarz :*

Nie rozpisuję się dłużej, muszę lekcje jeszcze na jutro odrobić i lecę oglądać LŚ ! Dzisiaj wygramy jestem tego pewna ! :)

Ściskam ;****

Czytam= komentuję to motywuje :)