22.

Pierwszy tydzień po feriach minął w mgnieniu oka. W szkole nie zadają nam dużo, ponieważ niedługo mamy "sprawdzian dojrzałości" (takim określeniem posługuję się moja pani od fizyki) związku z czym nauczyciele myślą, że powtarzamy najważniejsze informacje.
Kuba od powrotu z Bydgoszczy jest jakiś inny. Nie wiem nawet jak to określić. Jak kończę zajęcia to na mnie czeka przed szkołą i mnie odprowadza pod sam dom. Gdy chciałyśmy z dziewczynami z klasy zrobić sobie "babski" dzień to stwierdził, że posiedzi z nami. Jak się go spytałam czy mogę iść z nim na trening, bo chcę poznać jego znajomych, to tylko usłyszałam że kiedy indziej. Nie tak dawno sam próbował mnie wyciągnąć siłą na halę a teraz? Jego zachowanie wskazywało na to, że czegoś się boi.

-Wika, Wika  czekaj!- właśnie miałam wychodzić ze szkoły gdy podbiegła do mnie Iza.
-Coś się stało ?
-Nie... znaczy tak. Znaczy nie wiem.
-Iza możesz trochę jaśniej?
-No bo to nie moja sprawa...... Wiesz nie chcę włazić komuś z butami do cudzego życia...
-Izulka mogłabyś tak jaśniej i trochę szybciej bo pewnie już Kuba na mnie czeka przed szkołą.
-No właśnie Kuba.......
-Co z nim ?
-Dobra spytam prosto z mostu. Wy jesteście razem ?
-Tak. A mogę wiedzieć skąd takie pytanie ?
-Mój chłopak trenuje razem z Kubą. Wiktoria ja nie chcę wchodzić pomiędzy was, ale uważaj na niego. Lubię cię i nie chcę abyś cierpiała przez jakiegoś chłopaka.
-Izka ty coś wiesz?
- Nic nie wiem. A nawet gdyby to wolę aby ci to Kuba powiedział.
-Iza mów co on zrobił. Czemu miałabym przez niego cierpieć ?
-Śpieszę się. Nie mów nic Kubie, że z tobą rozmawiałam. I pamiętaj co ci powiedziałam. Na razie cześć!- odwróciła się i poszła zostawiając mnie w oszołomieniu.
Iza była jedyną dziewczyną z klasy z którą się dogadywałam. Była ładną wysoką brunetką. Zawsze chodziła modnie ubrana. Wokół niej było zawsze wiele adoratorów. Na pewno nie chciała "zdobyć" Kuby więc dlaczego kazała mi na niego uważać? Była zazdrosna? Ale o co ? Te i inne pytania nasuwały mi się do głowy. Postanowiłam wszystkie pytania odłożyć na później i poszłam do Kuby, który czekał już na mnie przed szkołą.
-Czemu tak długo ? Za godzinę mam trening.
-Po pierwsze cześć. Po drugie musiałam coś załatwić. Po trzecie wiem gdzie mieszkam więc możesz iść na trening i mnie nie odprowadzać.- odpowiedziałam zdenerwowana i odeszłam.
-Wika zaczekaj! Kuba podbiegł do mnie i złapał mnie za rękę.-Wiem nie powinienem tak reagować, przepraszam.
-Możesz iść na trening. Trafię sama.
-Ale ja chcę cię odprowadzić. - wziął mnie za rękę i poszliśmy w stronę mojego domu.
Dochodziliśmy właśnie do domu, a ja chciałam jeszcze coś wiedzieć za nim się z nim pożegnam.
-Kuba, pamiętasz jak przed feriami chciałeś mnie zabrać na wasz trening na halę ?
-No.... i co z tego ?
-To, że chciałabym iść zobaczyć jak wygląda taki trening.
-Co cię wzięło z tą siatkówką ? Przed feriami nie znałaś żadnego siatkarza, nie znałaś wymiarów boiska, nic. A teraz ? Co ta Andżelika z ciebie zrobiła ?
-Nie rozumiem cię, kiedyś chciałeś abym wiedziała chociaż trochę o tym sporcie, który cię tak interesuję. A gdy już coś wiem to masz do mnie jakieś aluzje, że coś wiem. Weź się chłopie trochę zdecyduj czego ty czesz w życiu. -Kuba wyglądał jakby go ktoś spoliczkował. Widać było po jego minie, że się nad czymś zastanawia.
-Dobrze, masz racje. To może teraz pójdziesz ze mną na trening ?
- A wiesz? Z miłą chęcią pójdę- jak to powiedziałam, widziałam po jego minie, że nie jest mu na rękę ale cóż.Chcę się wreszcie dowiedzieć co on ukrywa.

Do hali doszliśmy po dwudziestu minutach. Kuba poszedł do szatni się przebrać a ja poszłam do sali. Posiedziałam chwilę sama a później przyszedł przebrany już Kuba z jakimś chłopakiem.
-... to nie twoja sprawa, ona nie może się dowiedzieć.- szepnął Kuba do niego.
-Wika poznaj to jest Arek. - już gdzieś go widziałam. Wiem, to z nim siedział Kuba w autobusie jak jechali na obóz. 
-Wiktoria miło mi.
-My musimy już iść bo trener już czeka. A ty sobie tu posiedź i poobserwuj .

Po dwu godzinnym treningu zakończonym małym meczem chłopaki poszli przebrać się do szatni a ja zostałam sama w pustej sali. Korzystając z sytuacji, że jestem sama wzięłam jedną z piłek i zaczęłam sobie odbijać. Po kilku minutach wszedł do sali Arek.
-No proszę, proszę było trzeba powiedzieć, że chcesz pograć to byś się tak nie nudziła.
-Nie nudziłam się,a poza tym  nie lubię się wpraszać.
- Na drugi raz pograsz.
-Gdzie jest Kuba ?
-Mamy na niego czekać w parku. Musiał coś załatwić.
-I nic mi nie powiedział ?
-Śpieszył się. To co idziemy?
-No ok.

Razem z Arkiem udaliśmy się do parku. Kuby jeszcze nie było, więc usiedliśmy na jednej z ławek.
-Długo się znacie?- wyrwał mnie z zamyślenia głos Arka.
-Od września chyba, nie pamiętam nawet. A czemu pytasz ?
-Tak z ciekawości. Nie jesteś stąd prawda ?
-Nie. Kiedyś mieszkałam w Ostrołęce a pod koniec tamtych wakacji zamieszkałam wraz z ojcem niedaleko stąd.
Porozmawialiśmy jeszcze przez parę minut do momentu aż ktoś podszedł do nas od tyłu i zasłonił mi oczy rękoma....



_____________________________________________________________
I jak wam się podoba ? Ja uważam, że nawet może być.... :)
Czekam na waszą opinię, nawet tę najgorszą ..
 Jak tam ? Czujecie już tę "magię" wakacji, które się już zbliżają ?

Dziękuję i zachęcam do komentowania :)


Pozdrawiam :)