36.

-Opowiadaj co tam u ciebie ? Jak w szkole ci poszło ? Co u taty ? Jak sprawa z Kuba ?- Andżelika po wejściu do domu od razu zasypała mnie pytaniami.
-Spokojnie, wszystko po kolei. - uśmiechnęłam się do niej - a może ty najpierw mi powiesz, co ci się stało w policzek ?
-Yyyy... Ja spytałam pierwsza- unikała tematu- Opowiadaj.
-No więc.....- opowiedziałam o zdjęciach które dostałam od nieznajomego autora, o tym jak się z Kubą pogodziłam, o nowej dziewczynie taty, o wynikach w szkole, o pierwszych tygodniach wakacji. Gdy skończyłam nie miałam już siły mówić.- No to teraz ty. Tylko bez żadnych kłamstw. Co ci się stało.
-Paul. Widział mnie gdzieś na mieście z kolegą z klasy jak byłam z nim szukać prezentu urodzinowego dla jego mamy. Paul, mnie zobaczył i pomyślał, że to mój nowy chłopak. Gdy wracałam wieczorem ze spaceru napadł na mnie w parku i po ranił noże. Krzyknął w tedy, że jeżeli on nie może być ze mną to nikt inny nie może być. Jakiś przechodni go wtedy odciągnął ode mnie. Nie wiem co by się stało, gdyby nie on.

Słowa Andżeliki wprawiły mnie w osłupienie. Nie wiedziałam co mam powiedzieć.
Zapadła nie miła cisza, kująca w uszy. Wreszcie postanowiłam przerwać
-Czemu mi o niczym nie napisałaś ?
-Nie chciałam cię martwić, wiedziałam, że u ciebie coś jest nie tak, bo długo nie pisałaś. Po za tym jakbym ci powiedziała, to czy by to coś zmieniło ? Chyba nie.
- Andżelika, -spytałam niepewnie- ale zamknęli go w więzieniu tak ?
Przyjaciółka pokręciła przecząco głową.
-Nie, uciekł im. Ale jest poszukiwany, wszystkie komendy policji mają jego zdjęcie. Wiesz co ? Ja go chyba widziałam trzy dni temu niedaleko mojego domu. Patrzył się w tą stronę dłuższą chwilę. Ale może przesadzam, i to był ktoś inny. Podobny tylko do niego ?

Po tych słowach poczułam, że w  czasie trwania pobytu u przyjaciółki, będę miała okazję zobaczyć słynnego Paula, który nie daje jej żyć. Spojrzałam na Andżelikę ze strachem w oczach. Ile ona musiała przejść w  tym Londynie. Szkoda mi jej.
-An- zwróciłam się skrótem do niej- kiedy wracasz do Polski ?
-Tu cię zaskoczę. Nie chciałam ci tego mówić, chciałam ci zrobić niespodziankę , ale skoro pytasz. Ja wracam razem z tobą za dwa tygodnie do Polski, a rodzice przylecą za miesiąc. Przez ten czas będę mieszkać u babci w Ostrołęce.
-Ale fajnie. Ale przecież, możesz u mnie mieszkać. Wiesz, że mój dom jest dla ciebie zawsze otwarty.
-Wiem, ale chcę pobyć trochę z babcią. A później może do ciebie przyjadę .
-Trzymam cię za słowo. Poznasz moją przyszłą macochę i jej córkę.
-Dobra, to będzie w przyszłości może nie strasznie dalekiej, ale jednak możemy za jakiś czas. A co chcesz robić przez te dwa tygodnie w Londynie ? Oczywiście, pokażę ci wszystkie zabytki, warte zobaczenia i w ogóle ale czy ty masz jakieś zachcianki względem Londynu ?
-Big Ben ! - krzyknęłam radośnie. - London Eye ! I gdzie tam mnie zaprowadzisz - powiedziałam na jednym wydechu
-Ok, czyli za wielkich zachcianek nie masz- Andżelika pokazała mi język- Pałac buckingham też byś chciała zobaczyć ?
-Jak można, to czemu nie. Po za tym pójdę wszędzie gdzie mnie zaprowadzisz.
-Świetnie, czyli teraz prowadzę cię do kuchni na kolację co ty na to ?
-I jestem happy ! Chodźmy- to jednak ja szłam pierwsza.


____________________________________________
Witam z nowym rozdziałem ! Dzisiaj jest szczególny dzień, dla którego chciałam dodać właśnie dziś rozdział.
Właśnie dziś przypada Rok odkąd założyłam tego bloga. To właśnie rok temu o tej porze powstała ta stronka. Wtedy jeszcze nie miałam pomysłu za bardzo o czym pisać, i jak niektórzy zauważyli, bądź pamiętają pisałam bloga w postaci pamiętnika, opisywałam wszystko co się działo u mnie danego dnia.
Ale chyba pół roku temu wpadłam na pomysł z opowiadaniem, które właśnie czytacie :)

Mam wielką prośbę,  czy każdy kto przeczytał ten rozdział mógłby zostawić po sobie komentarz. Nawet samą emotkę. Chciałabym wiedzieć ile mam czytelników rok po założeniu bloga :)

Dziękuję z góry :*


Pozdrawiam ;*